خاطرات

ساعت از نیمه گذشته و منم و بیخوابی و یک عالمه حرف .. 

حرفایی که الان بیشتر از همیشه نیاز به نوشتنشون دارم ولی زمان اجازه تایپ کردنشونو نمیده.. 

و این اولین شبی نیست که دچار چنین شرایطی میشم و بناچار همون خواب پریشون رو انتخاب میکنم، بلکه فرداش بهتر باشم تا بتونم بنویسم اما ... هم میل نوشتنم کم میشه ، هم دوباره گرفتار محدودیت زمان میشم .. 

بهرحال چاره ای نیست .. باید رفت .. 

 

 

پ.ن 

_ دخترک ازم می‌پرسه آیا منم زمانی دفتر خاطرات داشتم ؟ 

 جواب میدم  آره .. اون روزا که کامپیوتر و لپ تاب و گوشی ای در کار نبود ، منم دفتر خاطرات داشتم .. 

بعد لبخند میزنم و غرق در فکر میشم ...

حس میکنم اغلب وبلاگ نویسا ، کانال نویسا و بلاگرا هم یه زمانی دفتر خاطرات داشتن .. 

نمی‌دونم .. 

انگار نوشتن حال آدمو خوب می‌کنه ..