اونم رفت

- وقتی عزیزانمون فوت میشدن و ما هنوز تو شوک اولیه بودیم ، زنعموی مامانم،  اولین نفری بود که خودشو میرسوند بهمون ، جمعمون میکرد ، مراقبمون بود ، هموامونو داشت . یه چند سالی کوچکتر از مادربزرگم بود . ولی اصلا نمیگفت من بزرگترم و باید بشینم . هرکاری از دستش برمیومد برامون انجام میداد . آخرین نفری هم بود که می‌رفت .. 

مونس و رفیق مادربزرگم بود . یه بانوی مهربون و با درک . گاهی حتی ماها اونو واسطه خواسته هامون از مادربزرگ میکردیم . 

و دیروز .. 

خیلی یهویی از پیشمون رفت .. 

رفت پیش شوهرش که بهترین رفیق و دوستش بود .. 

و چه زود آدما تبدیل میشن به خاطره ... 

چقدر گاهی بزرگ شدن سخت و غمناکه .. 

زنعموی مهربون روحت شاد ..

 

پ.ن 

ـ زندگی بالا و پایین داره ، روزای خوب و بد داره و من واقعا عاشق روزای خوبم . حال خوبمو هم خیلی راحت به اشتراک میذارم . 

ولی روزای ناراحتی رو نمیتونم راحت به اشتراک بذارم. 

گاهی رعایت حال دیگرانو میکنم ، گاهی شریکی پیدا نمیکنم و گاهی ترجیحم سکوته .. 

اما سبک نمیشم .. 

دنیای وب تنها مامن امن من برای سبک شدن و تخلیه شدنه .. 

 منو بخاطر سبک نوشتنم ببخشید به خوبی خودتون