ب غ ض

میدونید .. 

شنیدن مرگ کسی هیچ وقت منو خوشحال نمیکنه .. هیچ وقت .. هرکسی میخواد باشه .. 

مثلا همین جوانی که عمو اسماعیلمو کشته .. درسته که اعدام کمترین مجازتیه که براش در نظر گرفتن ( شیوه قتلش خیلی بد بوده و انسانیت که هیچ ، روی حیوان رو هم سفید کرده بود متاسفانه) ولی وقتی فکر میکنم به اون روزی که قراره این اتفاق بیفته ، ناراحت میشم براش .. دلم میسوزه ..... برای خودش که حق زندگی داشت و .. برای خانوادش .. برای بچه هاش.. 

 

روزی که پدر شوهرم فوت شد من هنوز ازش رنجیده خاطر بودم ، تا مدتها هم نمی‌تونستم ببخشمش ( شاید یکسال زمان برد تا بتونم از این مرحله عبور کنم ) اما هیچ وقت راضی به مرگش نبودم ..

 

الانم همینطوریم .. 

هرچقدرم سختی کشیده باشم با این اوضاع مملکت ، آرزوی مرگ هیچکس رو نمیکنم ..

اصلا چطور میشه به اینجا رسید که مرگ بخوای برای کسی ؟ و از مردن خوشحال بشی ؟ 

بغض دارم .. 

خیلی .. 

نه فقط برای مسافران هلی کوپتر و خانواده هاشون ... 

برای دلهایی که اونقدر از کینه پر شده که بجای پروردگارمون قضاوت میکنن ، حکم صادر میکنن و بدتر از همه خوشحالن برای کشته شدن یه انسان دیگه !!!! 

آره .. 

بغض دارم .. 

به اندازه همون روزی که هواپیمای اوکراین زده شد و مسافران بیگناه پرپر شدن .. 

یا زمانی که جوانها برای گرفتن حق آزادی کف خیابونا جون دادن و اغتشاش گر نامیده شدن ! 

یا روزی که جنگ غزه و اسرائیل شروع شد و عده ای ندانسته خوشحال شدن در حالیکه خونها داشت ریخته میشد ( و میشه ) از هر دو طرف ... یکی بیشتر ، یکی کمتر .. 

 

می‌دونم .. 

تفکر من هیچ کجا جایگاهی نداره.. 

پست ها و کامنتهای فضای مجازی و رسانه ها رو میخونم و غم به دلم میشینه از این همه دو دستگی و اختلاف و مقصر جلوه دادن هم .. 

اما نمیتونم حرف بزنم .. 

اگه بزنمم کسی اهمیت نمیده .. 

انگار که یا باید حتما اینوری بود یا اونوری!!! 

پس خدا چی میشه ؟! 

انسانیت .. اخلاق .. انصاف ؟؟!!! 

 

 

اینجا تنها جایی هست که میتونم حرف بزنم .. که حداقل کمی از این حجم غمم کم بشه .. 

قبلاً هم گفتم من سالهاست که رای ندادم ، خیلی قبلتر از این شلوغ بازارها .. 

تنها کاری بود که میتونستم بعنوان یک فرد ناراضی انجام بدم و منطقم هم باوجود تقیدم به دین ، امر واجب و تکلیف رو قبول نمی‌کرد .. 

ولی .. 

تفکرم میگه حساب انسانیت جداست .. 

آدم خوبی نیستم می‌دونم ... 

نصیحت هم نمیکنم چون در جایگاهش نیستم .. 

فقط دلم میگیره هربار و مأمنی جز اینجا پیدا نمیکنم ... 

نمی‌دونم .. شایدم من دارم اشتباه میکنم ...

خدایا خودت کمکون کن .. 

 

 

 

پ.ن 

_ گاهی اتفاقات شوکه کننده ای میفته که فکر بهش آدمو دگرگون می‌کنه !!! 

اینکه مرگ درست زمانی فرا برسه که تو در اوج مشغله باشی و شاید به تنها چیزی که فکر نمیکنی همین باشه که مثلا قراره تا یکساعت دیگه نباشی .. !!! 

میترسم .. از این جور رفتن میترسم .. 

 

 

 

 

 

تغییر

همسر واقعاً از جهاتی تغییر کرده و من اینو مدیون مستقل زندگی کردنمون هستم . 

میتونم بگم دیگه دارم اولویت اول زندگیش میشم و هرچقدرم که به خانوادش وابسته باشه ، نظرات و خواسته های من مهمتر شده واسش .. 

نه اینکه زود قبول کنه و حرف حرف من باشه ، نه .. اما واقعا بهتر شده .. 

مثلا همین بحرانی که توش افتادیم .. قبلاً تا مدتها بحث و دلخوری داشتیم .. ولی حالا اون سعی می‌کنه رضایتمو جلب کنه .. حتی اگه درست و حسابی به قول و وعده هاش هم عمل نکنه ، بی حرکت نمی‌مونه مثل سابق .. 

قبلاً به زور اینکارو میکرد و چون مجبور بود ، همیشه بدخلقی میکرد . 

الان اما بخاطر من حرکت می‌کنه .

و این همون سنگیه که مشاور می‌گفت بزرگ و سنگینه ولی میتونی تکونش بدی ، حتی اگه کند حرکت کنه .. 

نمی‌دونم چقدر از خواننده های قدیمی واسم موندن .. بهرحال مقصر خودمم که خواستم کنج انزوا بمونم و فعلا بیرون نیام ( اون مزاحم لعنتی هم که مسببش شد رو نمیبخشم واقعا )  اما می‌دونم که همونایی که کنارم هستن ، این تغییرات رو خیلی خوب درک میکنن .. 

و خدا رو شاکرم بابتش.. 

ای کاش خدا لطف میکرد و مسأله کار و خونه هم حل میشد تا کمتر نگرانی بکشم .. 

ینی میشه ؟؟؟!!!!! 

 

 

 

 

پ.ن 

۱ _ نمی‌دونم از کجا یاد گرفته دخترک .. ولی هروقت کاری می‌کنه که باعث خندم میشه ، همون موقع که قهقهه می‌زنم ، برمیگرده میگه مامان نگفتم هیچکس مثل من نمیتونه تورو بخندونه !!!!!!!! 

راستم میگه فسقل خانم خخخ 

 

 

 

 

 

نگاهی ..

اگه تو زندگیتون دغدغه کار و سرکار رفتن ندارید ، بدونید نوری از نعمت های خداوند تابیده به زندگیتون .. 

منظورم مقدار حقوق و درآمد نیست که اونم مهمه .. 

منظورم خودِ کار هست .. یه کار ثابت .. یه مهارت خاص .. 

به ولله کم آوردم بس که غصه خوردم بخاطر این مسأله .. 

ینی از اول ازدواجم تا الان ، روزی نبوده خیالم راحت باشه بابت کار و سرکار رفتن همسر .. 

الانم دوباره یه داستان دیگه شروع شده که همه چی بهم ریخته .. 

خدایا نگاهی .. 

 

خوب

ما اومدیم 

به لطف خدا همه چی خوب بود . 

همه نبودن و جمع خودمونی بود ..

 

نمیشه

گویا گریزی نیست از آخر هفته ها و .. 

تا زمانی که مادر همسر اونجاست ، دستم بسته ست برای نرفتن .. 

احتمالا فردا هم اونجاییم .. 

امروز رو بسختی مقاومت کردم که نریم به امید اینکه دیگه فردا رو خود همسر کنسل کنه ولی نشد .. 

کاش برنامه ای پیش بیاد و لغو شه .. 

 

ب ب ح ث

بعد چندین ماه با همسر بحثم شد ..

ای کاش میفهمید من اگه آرومم دلیل بر رضایتم از زندگی نیست ، فقط حوصله کشمکش دیگه ندارم و اگه داشته باشم هم احساسات دخترک واسم اونقدر مهم شده که ترجیح میدم دیگه درگیر استرس و اضطرابش نکنم و بذارم از دوران کودکیش لذت ببره .. 

ولی خب .. چکنم .. 

نمی‌فهمه .. 

اونقدر زیاده روی می‌کنه تو همه چی که یهو یه جا محکم با سر به دیوار میخوره .. و بدتر اینکه اون موقع همه رو مقصر می‌دونه الا خودش !!! 

و اینجا دیگه من میرسم به نقطه جوش ... 

امروز دیگه بغضم شکست ..

صبر کردم تا دخترک بره بیرون با بابا و مامان و بعد زدم زیر گریه .. 

همسر بیرون بود ، اما همینکه اومد ، دوباره همون حرفای مزخرف همیشگی رو زد و انگشتشو سمت همه گرفت جز خودش ، اونجا دیگه طاقت نیاوردم و جوابشو دادم .. با گریه .. با داد .. 

اولش تعجب کرد .. انتظار نداشت اینجوری برخورد کنم .. بعدش خواست توجیه کنه که نذاشتم .. آخر سر سکوت کرد .. 

باید میکرد .. باید ساکت میشد و به جای متهم کردن این و اون به فکر چاره میفتاد .. 

خداکنه که بیفته .. 

چی بگم ..‌

خوب نیستم .. 

 

 

 

 

پ.ن 

_ درست همون لحظاتی که حالم بد بود ،  مادرشوهر بهم زنگ زد و احوالمو پرسید .. و من حواسم نبود منظورش از سوال خوب شدی، همون ماجرای غذا نخوردن و بی اشتهاییم بوده ..! 

فقط جواب داده بودم ممنون و دیگه شرح حال ندادم .. 

بعدم که فهمیدم خداحافظی کرده بود بنده خدا .. 

 

 

 

این دو روز

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

ف ر د ا

فردا مراسم چهلم داریم ...‌

 

دعا کنید واسم 

مهمونی

مهمونا دیروز از صبح اومدن .. ینی همسر رفت دنبالشون و آوردشون .. 

مریم و دخترش ..

شبم پیمان اومد ..‌

مادر همسر هم که خونه آقابزرگ بود و نبود ..

همه چیز خوب بود خداروشکر 

صبح قبل از اومدن مهمونا ، فاطمه باهام کار داشت و یکم چت کردیم . نمیدونستم بهش تعارف کنم یا نه .. که دیدم اگه نگم درست نیست .. میدونستم اونم میخواد بره خونه آقابزرگ ، برا همین تعارفی زدم و گفتم اگه نمیره اونجا ، بیاد خونه ما که تشکر کرد و گفت نه و باید بره اونطرف .. 

فعلا ظاهراً همه چی مرتبه .. 

انشالله در باطن و پنهانم همینطور باشه .. 

توکل بخدا .. 

لغو

خب ... خداروشکر این هفته هم رفتن ما کنسل شد .. 

فردا مهمون دارم .. 

خواهرشوهر اینا قراره بیان